Znaki zielone, od przełęczy Glisne czerwone, czas przejścia 2 1/4 godz., w drugą stronę 2 godz.
Od szczytu Szczebla szlak zielony prowadzi chwilę razem ze znakami czarnymi, po czym skręca na południe. Mija po lewej samotny grób z krzyżem i obniża się wyraźnie, mając po prawej dorodny mieszany las. Z lewej pozostaje częściowo zarastająca poręba i wkrótce dróżka sprowadza na niewielką leśną przełączkę. Szlak łukiem skręca w lewo i prowadzi teraz niemal płasko leśną alejką. Następnie droga łagodnie skręca w prawo, zwęża się i przechodzi w kamienisty dukt, który zaczyna stromo opadać prosto na południe. W końcu zejście staje się bardziej łagodne, a szersza tutaj droga skręca w lewo w skos stoku. Szlak natomiast na rozwidleniu skręca w prawo i sprowadza dalej w dół kamienistą ścieżką. Przecina kolejną drogę stokową i dalej wiedzie jednostajnie aż do skraju lasu i pierwszych pól podchodzących na zbocze.
Dróżka pozostawia ostatnie zagajniki i wśród łąk wykonuje łuk w lewo, mija źródełko (niestety dość mętne) i doprowadza do zespołu domów letniskowych (po lewej). Gdy się je minie, oczom turysty ukazuje się groźny masyw Lubonia Wlk., z charakterystyczną sylwetką przekaźnika TV i stromą ścianą lasu. Po prawej widać obniżającą się z Glisnego dolinę Tenczyńskiego Potoku i podchodzące wzdłuż drogi zabudowania górnej części wsi Tenczyn (przysiółek Michalaki). W oddali masyw Klimasa i Zębalowej już w Beskidzie Makowskim.
Szlak polną drogą schodzi koło drewnianego domu do wąskiej asfaltowej szosy z Tenczyna (od szosy zakopiańskiej) do Mszany Dolnej, nieco poniżej przełęczy. Po lewej roztacza się widok na wzniesienia Beskidu Wyspowego, od południa Mszana z Czarnym Działem, Ćwilin i Ogorzała. Od Szczebla do tego miejsca ok. 3/4 godz.
Szlak skręca teraz w lewo i za drogą, między zagrodami wyprowadza na przełęcz Glisne, gdzie spotyka prowadzące od Mszany Dolnej znaki czerwone. Trasa na szczyt Lubonia Wlk. prowadzi teraz właśnie czerwonym szlakiem, za którym należy skręcić w prawo - koło zagrody ze studnią przy skrzyżowaniu (uwaga znaki w bocznej dróżce słabo widoczne!). Szlak mija kilka gospodarstw i polną drogą opuszcza przełęcz. Wznosząc się łagodnie, wiedzie w kierunku bliskiego już zalesionego stoku.
Polna droga mija kępę drzew i wprowadza do zagajnika, gdzie łagodnie skręca w prawo. Dalej przecina niewielką polankę i skręca z kolei w lewo, rozpoczynając strome podejście. Szeroka, gliniasta ścieżka pnie się prosto do góry (po deszczu ślisko!), potem skręca lekko w prawo, przyjmując kierunek południowo-zachodni. Odwracając się, można ujrzeć w prześwitach malowniczy widok na przełęcz Glisne i ciemną ścianę Szczebla. Szlak dłuższą chwilę prowadzi lasem w skos stromego stoku, pokonuje mozolnie uskoki terenu i zbliża się do grzbietu.
Niemal już u celu ścieżka rozwidla się. Znaki pokazują drogę w lewo, prosto do góry gliniastym stokiem, ale można pójść dalej w skos stoku kamienistą ścieżką, która połączy się znów ze szlakiem kilkadziesiąt metrów wyżej. W końcu osiąga on grzbiet Lubonia Wlk. na wschód od szczytu. Teren wyrównuje się, a z lewej, wśród malowniczego bukowego lasu dochodzą znaki żółte z Rabki Zarytego. Teraz do celu już tylko kilka minut grzbietową dróżką, praktycznie cały czas lasem. Szlak mija po lewej okazały gmach stacji przekaźnikowej TV i zaraz za nią doprowadza przed charakterystyczny budyneczek schroniska (z przeł. Glisne 1 1/2 godz.).
